Emre Dönmez verlaat Eendracht Aalter. Foto Dominique Lampo.
1k
392
Na de 0 op 6 van de voorbije weken snakte Eendracht Aalter naar een eerste driepunter. Op het veld van Elene-Grotenberge kwam die deugddoende zege er. Emré Dönmez kwam na blessureleed (quadriceps, red.) voor het eerst aan de aftrap en zag zijn ploeg stevig van zich afbijten.
“We maakten de voorbije weken niet zo’n goede beurt. Zelf liep ik er niet bij, maar vanuit de tribune zag ik ook wel dat het niet het allerbeste Aalter was. Vooral qua wedstrijdmentaliteit moest het stukken beter. De trainer zette ons op scherp en dat loonde. We toonden veel meer grinta, waren steviger en de duels en maakten het Elene-Grotenberge van bij de aftrap lastig. Ik denk dat onze coach voor de rust zag wat hij wou zien. De gretigheid spatte er af en bij de rust had de wedstrijd gespeeld kunnen zijn. Al vroeg in de wedstrijd dook Jens Hoornaert schuin voor doel op en de doelman had geen verhaal tegen zijn schot. Halverwege de eerste helft rommelde Jo De Cock in de zestien en daar werd hij aangetikt. Jens Hoornaert achter de bal af en 0-2. Nog voor de rust zorgde Hoornaert nogmaals voor gevaar, maar zijn bal belandde op de paal. Jammer, want met 0-3 was het boeken dicht.”
Na de rust wijzigde het spelbeeld. Elene-Grotenberge zorgde voor druk, maar het gevaar bleef uiteindelijk beperkt.
“In de tweede helft was Elene-Grotenberge duidelijk de betere ploeg. Maar het is niet zo dat onze doelman in een schiettent stond. We hielden goed stand en leken op weg naar de winst. In de slotminuut scoorde Elene-Grotenberge nog tegen. Bizar, want iedereen dacht dat de thuisploeg de bal terug gaf na verzorging. Maar goed, het had geen impact op het resultaat en wij waren na afloop natuurlijk heel tevreden. Ik geloof wel in het behoud. Vorig jaar hebben we bewezen dat we het waard zijn om in derde nationale te spelen.”