Steven Van Moeffaert hoopt dat Blanbenberge een blijver wordt in het nationaal voetbal. Foto RV.
1k
392
Na een bloedstollende strijd met ploegen als Lauwe en Boezinge mocht KSC Blankenberge als vice-kampioen in eerste provinciale de promotie naar derde nationale vieren. Dat had het ook te danken aan het gegeven dat vice-kampioen Wevelgem City geen licentie voor nationaal voetbal vroeg. De pret was er niet minder om. Toch nam de club afscheid van T1 Steve Swaenepoel. Steven Van Moeffaert, vorig seizoen 17 keer aan de aftrap, wordt zijn opvolger. Hij moet van Blankenberge een stevig geheel kneden.
“De promotie deed natuurlijk deugd, maar het is nu vooral zaak om daar een verlengstuk aan te breien. Het bestuur slaagde er in ieder geval in om sterkhouders als Gianni en Giovanni Longueville, Simon Savaete en Renato Neto in Blankenberge te houden. Toch was versterking welkom, want Maxim Van De Walle besloot wegens werkomstandigheden te stoppen en jongens als Christophe Claeyssens en Tobin Stroo sloegen hun tenten elders op. We haalden een vijftal versterkingen in huis. Bij FC Meulebeke plukten we doelman Julien Van Volcem weg. Hij gaat de concurrentie aan met Nicholas Skverer. Ik ben ook heel blij dat we Senne Decloedt wisten te strikken. Hij was geen vaste waarde bij Oostkamp, maar vergaarde wel behoorlijk wat speelminuten. Hij is een heel sociaal iemand, leidersfiguur en ik geloof in zijn kwaliteiten. Gillian De Wulf is ook wel een versterking die kan tellen. Was vaste waarde bij Meulebeke op positie vijf en in die rol is hij een speler die de ploeg ook aanvallend iets bij kan brengen. Laurence Poignie komt over van de beloften van FC Knokke. Vorig seizoen was hij geblesseerd en hij hoopt bij ons het spelplezier terug te vinden. Matteo Varkas maakt de overstap van de beloften van Torhout. Hij kan zowel op de linkerflank als op de rechterflank zijn mannetje staan en als U21 is hij ook wel een interessant profiel.”
Intussen heeft Blankenberge al de eerste oefenpot achter de rug. Het verloor met 6-2 van Bredene. Conclusies wil Van Moeffaert daar niet uit trekken.
“Zo’n eerste oefenpot zegt niet veel. Bij de rust was het 1-1 en was ik niet ontevreden. Na de rust werd de ploeg fel gewijzigd en lieten we wel wat steken vallen. Maar het belangrijkste is dat ik voel dat de groep met mij op pad wil. Als speler was ik al een leidersfiguur en dat zal ik als trainer nog wel meer zijn. Ik ben verbaal sterk en ik voel ook wel de luisterbereidheid bij de spelers. We zijn naar mijn gevoel even sterk als vorig jaar, maar wel wat verjongd. In derde nationale wacht ons geen makkelijke opdracht, want ik zie dat quasi alle ploegen versterkt zijn en ambitie uitstralen. Voor ons is het ook best nog wel een leuke reeks en we hopen een blijver te zijn. Het behoud staat voorop, maar we hopen stilletjes dat we de revelatie in derde nationale kunnen worden.”