Dominique D'Hooge (Mariakerke) zag zijn ploeg dubbele cijfers bij elkaar voetballen. Foto RV.
1k
392
Drie speeldagen voor het einde van de competitie gooide eersteprovincialer Excelsior Mariakerke de handdoek in de ring. De vrijwillige degradatie van de paarswitten werd een topic in de provinciale reeksen en niet iedereen kon de beslissing van de club smaken. Met Kantine 11 halen we de spons erover en klopten we bij Dominique D’Hooge aan en polsten we hoe het ‘new look’ Mariakerke er in het seizoen 2023-2024 uit ziet. D’Hooge is niet de eerste de beste. Kind aan huis, dat wel, maar ooit bij Eendracht Aalst goed voor een profcontract en enkele basisplaatsen in de voorloper van de Jupiler Pro League. Nadien ging het verhaal van D’Hooge verder bij Sint-Niklaas, KV Oostende, Roeselare, FC Eeklo, Waarschoot, Knokke en Olympia Gent. Als trainer is zijn c.v. heel wat korter. T2 bij Mariakerke onder Frederik Van Ruymbeke en als T1 leidde hij even de B-ploeg van Mariakerke. D’Hooge (45) heeft er zin in. Deze week maakte hij al kennis met zijn spelersgroep.
“Ja en het was een aangename kennismaking. Maar twee jongens waren er door omstandigheden niet. En ik ben erop gebrand om iets moois te maken van dit project. Al ben ik er mij van bewust dat het puzzelwerk wordt. Van de ploeg uit eerste provinciale blijft niks meer over. Zes, zeven jongens van het beloftenelftal krijgen op een lager niveau de kans om te tonen wat ze waard zijn. Voor de ervaring moeten jongens als Pieter-Jan Thienpondt (FC Sleidinge Evergem 2020) en Davy Versprille (VVE Hansbeke) zorgen. De rest van de spelerskern bestaat vooral uit jongens die graag eens van een eerste elftal willen proeven. Ik heb er nog niet echt zicht op wat hun kwaliteiten zijn, maar daar kom ik vanaf 24 juli wel achter.”
In de gegeven omstandigheden wordt de lat niet al te hoog gelegd bij de kersverse derdeprovincialer. D’Hooge wil voorlopig nog niet te ver vooruit kijken.
“Het wordt sowieso een soort overgangsjaar. Ik heb een piepjonge ploeg en hoewel er zeker wel enkele beloftevolle spelers tussen zitten ben ik er mij van bewust dat we af en toe met ons hoofd tegen de muur zullen lopen. Daarom hoop ik ook nog één of twee ervaren spelers te strikken om die jonge gasten te omringen. Het klinkt weinig ambitieus, maar in eerste instantie is het behoud het doel. Bel me gerust op het einde van de voorbereiding op en misschien stuur ik dat dan al bij, maar ik denk dat het vooral een jaar wordt waarin de vele jonge spelers stappen zullen moeten zetten. Maar na de spelersvoorstelling van deze week had ik met een aantal van die gasten een babbeltje en die goesting spatte er wel af. Voor sommige jongens is dit een kans om te tonen wat ze waard zijn in een eerste elftal en dat op zich is al een mooi gegeven. Maar nog dit: los van het resultaat mag Mariakerke geen ploeg worden van ‘kloppen en smijten’. Er moet een idee achter zitten en misschien leidt dit niet meteen tot een resultaat, maar de spelers moeten wel durven stappen zetten en dan komen we een heel eind.”
Slotvraagje is wat voor trainer Dominique D’Hooge wordt en ook daar heeft de leraar wel een ideetje over.
“Ik ga vooral proberen mezelf blijven. Door mijn lange loopbaan heb ik een pak trainers zien passeren en van elk steek je wel wat op. Met mijn gedrevenheid hoop ik de spelers van Mariakerke naar een hoger niveau te tillen. Tot hoe ver dit kan leiden, zien we nog wel.”