Evergem 2020 gaat uit de bol na het behalen van de titel. Foto Dominique Lampo.
1k
399
‘Allez allez allez’, song van Jamie Webster en van FC Liverpool, was voor veel supporters van Evergem 2020 vast een oorworm na het titelfeestje van hun favoriete club. De jongens van Olivier Roegiers hielden er even de spanning in, maar maar gingen na de rust als een pletwals over Lotenhulle heen. 1-1 bij de rust, 7-1-eindverdict. Zelfs aanvoerder Kenneth Lammens, nochtans gepokt en gemazeld in het provinciaal voetbal, vond het een feestje dat kon tellen.
“Ik speelde vele jaren bij VSV Gent en dat was toch de liftploeg bij uitstek. Vier keer de promotie dacht ik, telkens via de eindronde als ik het goed heb. Maar wat we hier beleven is toch bijzonder. Goed, je krijgt in het begin van het seizoen het etiket ’titelfavoriet’, maar ook dat van ‘veteranenploeg’. Het eerste prikkelde de tegenstanders, het tweede prikkelde ons. We gingen er evenwel goed mee om en lieten al vlug onze tanden zien. Maar Watervliet kleefde lang in ons wiel, maakte het ons lastig en pas vorige week hadden we echt het gevoel dat we van hen verlost waren. De titel was binnen, maar het was toch zaak om het ook af te maken tegen Lotenhulle. De heenwedstrijd wonnen we met 2-8, we wisten dat we een surplus aan kwaliteit hadden. Maar voor de rust lukte het maar niet. We speelden onzuiver en het hobbelige veld en de lage zon zijn natuurlijk maar flauwe excuses. En dan kan Jesse Brouwers de nul van het boord vegen, maar kan Lotenhulle met een zondagsschot onmiddellijk weer de gelijkmaker aantekenen. Het zette ons bij de rust zeker niet aan het twijfelen. We wisten dat de doelpunten er wel gingen komen. Na de rust scoor je dan snel twee keer en ligt de weg naar een mooie zege en wat knappe doelpunten breed open.”
Lammens weet wat de ingrediënten zijn van deze kampioenenploeg. De titel is niet het einddoel.
“We hebben al een schitterend seizoen achter de rug en het zou leuk zijn om dat af te sluiten zonder nederlaag. Volgend weekend wacht ons nog een moeilijke wedstrijd op het veld van Sint-Kruis-Winkel en daar willen we ook niet verliezen, uiteraard zelfs het liefst winnen. Dertig wedstrijden zonder nederlaag… Dit wil je later aan je kleinkinderen vertellen, toch? Zelfs het feestje hier toont hoe de bestuursploeg er mee bezig is. Sfeermuziek, een podium, een beker, Biezebaaze als ‘special act’, het was top, al mis ik hier en daar wat flarden, want het ging hard. We hadden natuurlijk een heel goede ploeg. Jesse Brouwers kent iedereen wel. Wat. Een. Seizoen. 48 doelpunten en er komen er vast nog bij. Maar ik doe de rest oneer aan als ik niet het woord ‘collectief’ gebruik. Tommy Jacobs, 40 lentes jong, maar nog altijd een foerier voor Jesse. Tom Van Hyfte heb je ook nog. Speelt sneller, denkt sneller en coacht heel goed. Zo ’n veteraan heb je er graag bij. En achterin had ik met Joren Hebberecht natuurlijk een ‘partner in crime’.”
Het wordt tweede provinciale voor Evergem 2020. Olivier Roegiers zoekt zijn voetbalgeluk bij SK Wachtebeke. Jo De Meyer neemt zijn rol over. Lammens kijkt de toekomst met vertrouwen tegemoet. “We zullen ook in tweede provinciale wel ons mannetje wel staan. Ik speelde altijd in het Gentse en kan de tegenstanders niet zo goed inschatten, maar ik vermoed dat we wel in de buurt van de zevende of achtste plaats kunnen eindigen. Neen, Evergem 2020 is geen liftploeg.”