SKL Doorslaar kroonde zich tot kampioen in tweede provinciale C en bouwde een feestje. Foto RV.
1k
392
SKL Doorslaar vierde gisteren de titel en de promotie naar eerste provinciale. Zelf won het met 2-1 van Kallo en dichtste achtervolger Sinaai ging met 0-3 onderuit in Kruibeke. Dominique D’hooge legt uit waarom deze titel in tweede provinciale op meerdere vlakken ietwat verrassend kwam.
“We kregen na vorige week wel al het gevoel dat de titel ons niet meer ging ontglippen. Sinaai liet toen ook een steek vallen en zo hadden we met nog vijf wedstrijden voor de boeg elf punten voorsprong. Nu wisten we dat we bij winst de titel mochten vieren als Sinaai niet won. Zelf klaarden we de klus, maar omdat Sinaai een uur later speelde, was het nog afwachten of we die titel gingen pakken. Toen onze wedstrijd gedaan was, keek Sinaai al tegen een 0-1-achterstand aan en speelden ze met tien tegen elf. Het was dus even wachten eer het echte titelfeest kon losbarsten. Maar nadien liep het zeker los.”
Doorslaar speelt volgend seizoen terug in eerste provinciale. D’hooge geeft toe dat de club niet verwacht om zo snel terug in de hoogste provinciale reeks te spelen.
“Het is zo dat het voor de club moeilijk in te schatten was hoe het seizoen zou verlopen. Zelfs als sportieve staf viel dat moeilijk in te schatten. Wij begonnen de competitie met twee gelijke spelen en keken na tien wedstrijden tegen een achterstand van vier punten aan op leider Sinaai. Die speelden in het begin van het seizoen echt wel beresterk. We kwamen zelfs zeven punten achter op Sinaai, maar beetje bij beetje groeide bij ons het geloof dat we mee gingen doen voor de oppergaai. De groep wou ook de titel pakken en naar eerste promoveren. Het bestuur bekeek dat iets anders. Voor hen mocht het maar hoefde het niet. Ze wilden geen liftploeg worden. In Vrasene wonnen we met 0-2 en dat was de start van een ongelooflijke reeks, want vijftien keer op rij winnen is niet niks.”
D’hooge probeert uit te leggen wat de ingrediënten van de titel waren.
“Ik denk dat we een heel sterk blok vormden, want natuurlijk kan je niet om bepaalde spelers heen. Timothy Van Laecke speelde natuurlijk een bepalende rol. Met 35 doelpunten kroont hij zich wellicht tot topschutter en dan is het duidelijk dat je een ‘game changer’ bent. Wat mij betreft was ook Mustapha Erkoç wel een speler die veel verdiensten had bij deze titel. Heel ervaren op het veld, maar ook iemand die iedereen scherp houdt, zelfs op training. En vergeet ook doelman Fabio Liessens niet. Veertien keer hield hij de nul op 26 wedstrijden en ook dat is natuurlijk niet niks. Een pluim mag ook gegeven worden aan trainer Stefaan Van Dender. Hij bleef op post na de degradatie, maar je voelde wel dat hij een klik had met deze spelersgroep en zeker ook een belangrijk ingrediënt vormde voor deze titel. Maar we stelden 24 spelers op dit seizoen en elk had wel zijn verdiensten in dit verhaal. Nu wordt het zaak om een rustig seizoen te draaien in eerste provinciale.”
Dat zal gebeuren zonder Dominique D’hooge. Hij trekt op zoek naar een nieuwe uitdaging.
“Het is zo dat ik toch wel de ambitie had om T1 te worden en dat ik dat ook steeds duidelijk communiceerde naar het bestuur toe. Zij verkozen om binnen de club een nieuwe T2 te zoeken, maar laat het duidelijk zijn: ik verdwijn in een goede verstandhouding bij deze club. Toch hoop ik snel als T1 aan de slag te gaan.”