
Excelsior Mariakerke kroonde zich op de laatste speeldag kampioen. Foto RV.
Excelsior Mariakerke kroonde zich gisteren tot kampioen in vierde provinciale A. Met een ruime 1-6-overwinning op het veld van Akkers Middelburg, toch de nummer vijf in de stand, zette het zijn sterkte nogmaals in de verf. Met veertig doelpunten was Davy Versprille een bepalende pion bij de paarswitten en met hem hadden we dan ook een babbel.
“Dit is de titel van een ploeg met heel veel kwaliteiten. Maar ik geef toe dat ik lange tijd dacht dat we niet verder zouden raken dan vice-kampioen en ons via de eindronde zouden moeten verzekeren van de promotie. Zelfs toen we Zomergem met duidelijke cijfers klopten, bleef ik dat Zomergem het meeste kansen toemeten om de titel te pakken. Vorige week lieten zij bij Sint-Denijs B dan verrassend een steek vallen en kregen wij bij winst uitzicht op de titel. Helemaal gerust waren we er niet op. Enerzijds omdat Middelburg toch wel een degelijke tegenstander is, anderzijds omdat we wisten dat het veld aan de Schorreweg er heel slecht bij lag. We hebben ons evenwel prima aan die omstandigheden aangepast en vrij makkelijk het laken naar ons toegehaald. In het openingskwartier vond Serhat Kalkan al twee keer de weg naar doel en de overwinning kwam nooit in gevaar.”
Mariakerke mag zich de verdiende kampioen noemen. 76 op 90, doelpuntensaldo 144-31. Het zijn cijfers die kunnen tellen. Versprille vindt dat Mariakerke vooral een sterk team is.
“Je kan er niet om heen dat we heel veel offensieve slagkracht hebben. Zelf maakte ik er 40, Serhat Kalken 36 en met 24 ‘potjes’ is Izzet Arican ook nog goed voor de zesde plaats in de topschuttersstand. Maar we hadden op elke positie wel een pion die het niveau in vierde provinciale overstijgt. Zo was Jonas Reumers in de verdediging wel een speler van goudwaarde. Iets meer ervaring dan de rest, jongen die ploeg telkens op sleeptouw nam. Doelman Bas Verplancke deed dit ook wel, speelde ook zijn rol in het verhaal. En met Justin Berbiers hadden we in het middenveld een speler die voor elke bal knokte alsof zijn leven ervan af hing. De maïzena was toch wel coach Dominique D’hooge. Als speler speelde die op heel hoog niveau en dan pleit het wel voor hem dat ie ook in vierde provinciale begeestering toonde en spelers beter maakte. Zijn aandeel mag niet onderschat worden.”
Mariakerke trekt naar derde provinciale. Welke rol is er daar voor de paarswitten weggelegd?
“We moeten daar wel ons mannetje kunnen staan en ik ben ervan overtuigd dat we met dit geheel naar de linkerkolom mogen mikken. We kijken er in ieder geval geweldig naar uit.”