FC Oostkamp sloot 2024 af als achtste in tweede nationale. De West-Vlamingen hoopten voor de start van het seizoen om een plekje in de subtop af te dwingen. Nog enkele plaatsjes winnen in de klassering is de uitdaging voor het team van coach Jurgen Van Opstaele. In de aanloop naar de wedstrijd tegen FC Lebbeke had Kantine 11 een babbel met Phil Canoot, afscheidnemend clubicoon. Canoot is aan zijn twaalfde seizoen toe bij de West-Vlamingen en de Bellemnaar kijkt tevreden terug op die periode. Dat mag ook wel als je over enkele weken aan je over enkele weken aan je 350ste wedstrijd voor Oostkamp toe bent en er in die periode 257 in het mandje legde.
“Ik speelde bij de jeugd van AA Gent, maar op mijn zestiende keerde ik terug naar SK Bellem en daar vond ik vlot de weg naar doel en vierde ik mijn eerste topschutterstitel. Oostkamp klopte bij me aan, ik zette de stap en onder de hoede van Rik De Mil begon de club de opmars naar het nationaal voetbal. De sterkte van dat Oostkamp was toch wel dat ze een neus hadden voor goede trainers. Rik De Mil had het in zich, dat voelde je meteen. Ook van trainers als Dieter Lauwers en Kurt Delaere stak ik veel op. Mijn beste seizoen speelde ik misschien wel onder Kurt. Ik maakte dat jaar 25 doelpunten in derde nationale en via de eindronde konden we de stap naar tweede nationale zetten. Toen werd ik ook verkozen tot beste speler van de reeks.”
Op de eerste zestien wedstrijden kijkt Canoot met gemengde gevoelens terug. Hij hoopt dat zijn ploeg nog enkele plaatsjes kan winnen in de klassering.
“We blijven in de race voor de top vijf en dat was zo’n beetje de bedoeling. De balans is dus zeker niet negatief. We eindigden 2024 ook met een 9 op 12 en er is dus nog veel mogelijk.Het wordt tegen FC Lebbeke zaak om 2025 goed aan te vatten en dan is er nog heel veel mogelijk. Ook voor mezelf kon het nog net iets beter. De voorbije jaren was ik vaste waarde, terwijl ik me nu af en toe met een zitje op de bank tevreden moest stellen. Ik kreeg intussen te horen dat het verhaal voor mij zal stoppen bij Oostkamp. Of dat pijn doet? Neen, ik had wel het gevoel nog dat ik mijn mannetje kon staan in deze reeks. Op positie negen of tien, maakt niet uit. Maar de coach was eerlijk tegenover mij en daar heb ik respect voor. Ik ga nu nog enkele maanden knallen en dan trek ik op zoek naar een nieuwe uitdaging.”