SMS-berichtje op zondag van een supporter van Drongen. Thijs De Rock is back. Oh ja? Ja, met twee doelpunten en een assist mag je wel een bepalende pion genoemd worden. We vroegen aan Thijs of het klopte dat hij ‘back’ is.
“Tja, het is niet dat ik helemaal van de radar verdwenen was. Maar laat ons zeggen dat ik op sommige momenten eerder een figurant was. Zeven keer basiself, zes keer op de bank. Vooral in het begin van het seizoen voelde ik dat er wat getwijfeld werd aan mijn kwaliteiten. Daar heb ik het ook even over gehad met de coach. Ik had het gevoel dat ik wel voor diepgang en scorend vermogen kon zorgen. Dit weekend kreeg ik weer mijn kans op positie negen en ik denk dat ik die gegrepen heb. De wedstrijd zelf was eigenlijk best wel een roller coaster. Wielsbeke bleek best wel een goed voetballende ploeg, maar wij klommen via Biko Fordjour snel op voorsprong. Nadien waren er kansen aan beide zijden. Wij hadden een tweede en zelfs een derde doelpunt kunnen maken, maar deden dat niet. Aan de overkant gingen pogingen van de bezoekers tegen paal en lat. De tweede helft begon wat in mineur. Een discutabele strafschop bracht de West-Vlamingen langszij en wat later maakten ze ook de 1-2. We voelden de moed eventjes in onze schoenen zakken, maar beten stevig van ons af. Via Jonah Wymeels werd het dan 2-2 en zelf kon ik wat later voor de 3-2 zorgen. Nu was er even een geweldig gevoel, maar dat was even rap weg. Nicolas Steelant met de 3-3. Het pleit wel voor ons dat we dan op zoek gingen naar een vierde doelpunt. Een paar minuten voor het einde kon ik de 4-3 maken en zo een minuut later maakte Jarne De Bruyne de 5-3 en was het ‘game over’ voor de bezoekers. Hoeft het gezegd dat dit een heel belangrijke zege was. Twee jaar geleden konden we ons niet verzekeren van het behoud, maar ik denk dat we nu toch over meer kwaliteit beschikken. Vooral de komst van Biko Fordjour zorgt ervoor dat we toch meer voetballend vermogen hebben. We moeten ons dus wel kunnen redden.”