Noah Dumortier in duel met Matthias Van Peteghem. Foto Dieter Ros.
1k
396
Jonathan Ulens, Kevin Roeland, Tommy Jacobs, Brecht Van De Wattijne… Het is maar een greep uit de ‘usual suspects’ in het minivoetbal. Maar elk jaar duiken er ook nieuwe namen op. Bij Drongen is dit Noah Dumortier. Jonge twintiger, veldvoetballer bij BS Geluveld en op weg om vast lid van de A-kern van Drongen te worden. Met hem hadden we een babbeltje in de aanloop naar het duel tegen Sint-Gillis-Waas.
“In de zomermaanden speel ik wel graag minivoetbaltoernooitjes links of rechts. Iliyas El Malqui is een vriend van mij en hij vond dat ik maar eens moest aankloppen bij Drongen om te tonen wat ik in mijn mars heb. Vorig jaar proefde ik al eens van het minivoetbal op het hoogste niveau en het smaakte naar meer. Eerlijk gezegd, ik speel liever minivoetbal. Geen contacten, tactisch een leuk spelletje, vaak spannend. Ik heb nu enkele oefenwedstrijden, twee bekerduels en een competitiewedstijd in de benen en het smaakt wel naar meer. Het liep ook behoorlijk goed. Twee rondes overleefd en een punt gepakt in Maldegem. En ja, ik voel wel dat ik hier samen speel met enkele jongens met buitengewone kwaliteiten. Lorenzo Berwouts voorop. Ik heb begrepen dat we dit jaar een gooi doen naar top vier en dat we ook ver willen raken in de beker. Over Sint-Gillis-Waas, onze tegenstander van overmorgen, kan ik niet zo veel vertellen. Ze wonnen evenwel tegen Erwetegem, de kampioen, en dan moet je ook wel een stevig ploegje zijn. Ik besef dat het bij een ploeg als Drongen knokken wordt om in de basis te staan, maar ga heel hard mijn best doen om de coach te overtuigen.”