Seppe Lanckriet speelde de voorbije jaren voor LS Merendree. Daar trok hij de deur achter zich dicht en volgend seizoen trekt hij het shirt van Nazareth-Eke aan. Maar Lanckriet is niet alleen een voetballer. In de zomermaanden laat hij zich ook zien in het triatlonwereldje. Vorig seizoen werkte hij de triatlon van Bolton af in 13 uur 25 minuten. Dit jaar zwemt, fietst en loopt Seppe op 9 juli in Thun. Kantine 11 had een babbel met hem. Eerste vraag was waarom hij na een voetbalseizoen niet even tot rust komt.
“Tja, ik ben zeer competitief ingesteld en vind triatlon een heel mooie sport. Na het voetbalseizoen val ik eigenlijk nooit stil en het competitiedier blijft in mij aanwezig. In 2017 nam ik in Beernem voor het eerst deel aan een kwarttriatlon en ik had de smaak meteen te pakken. Er volgden er nog en in 2019 werkte ik in Eupen mijn eerste halve triatlon af. Nadien was Covid de spelbreker, maar vorig jaar ging ik dan vol voor mijn eerste Iron Man. In Bolton werkte ik die af in 13 uur 25. Ik kan je verzekeren dat het loodzwaar was. Pokkenweer, veel wind vooral, 3200 hoogtemeters tijdens het fietsen, 600 hoogtemeters tijdens het lopen… Het bleef aan de ribben kleven. Maar tegelijkertijd smaakte het naar meer.”
En het wordt dus Thun. Je doel al afgebakend mag ik veronderstellen.
“Ja, toch wel, het belangrijkste is natuurlijk het einde te halen en ik mik naar een tijd onder de twaalf uur. Best ambitieus, maar ik durf vermoeden dat het parcours in Thun iets minder zwaar is en hopelijk vallen de weersomstandigheden ook wat mee. De ervaring van die eerste triatlon neem ik nu ook mee.”
Sta je conditioneel verder dan vorig jaar?
“Uit de conditietests blijkt dat ik ongeveer even ver sta als vorig jaar. Op zich al goed, want door de drukte op het werk is het zaak om momentjes te stelen om te trainen. Het zwemmen is mijn minst sterke nummer en ook de discipline waar ik het minste van houd. Het fietsen ligt me dan weer wel. In Bolton waren er zo’n 1200 deelnemers en daar was mijn fietstijd net goed genoeg om bij de eerste 400 te zijn. Als voetballer kan ik mijn mannetje ook wel staan in het lopen.”
Hoe ziet jouw laatste maand richting de wedstrijd in Nice er uit?
“Ik ben nog even bezig, maar bouw dan wat af. De laatste week trekken we naar Nice en daar is het vooral zaak om krachten te sparen. Verder dan het parcours wat verkennen zal ik niet doen. Mijn vriendin Britt maakt de trip naar Nice mee en zij zorgt vooral voor mentale steun.”
Nog specifieke doelen in de triatlonsport?
“Vorig jaar hoopte ik deel te nemen in Hawaï, toch wel de triatlon waar iedereen luidop van droomt, maar dat kwam niet in orde. Ik hoop voor mijn dertigste vijf Iron Men’s afgewerkt te hebben.”
Twee weken later begint de voorbereiding op het nieuwe seizoen al. Niet evident vermoed ik.
“Dat is het zeker niet. Een terugslag krijg je sowieso, want je lichaam heeft tijd nodig om zo’n inspanning te verteren. Intussen heb ik daar toch wat ervaring mee en ik bouw iets langzamer op dan de rest. Maar dat belet niet dat ook dan het competitiedier daar is en ik er bij de start van het seizoen wel wil staan.”