Tim Smolders beleeft een schitterende periode bij Union. Foto Dominique Lampo.
1k
392
Kantine 11 heeft een boontje voor het voetbal in de provinciale reeksen. Het gras ruiken, de tackles voelen, de modder voelen opspatten… Part of the job. Maar Kantine maakt net zo graag een rendez-vous met een topsporter, een trainer op een hoger niveau, een ref, een verzorger of mensen die hun rol spelen in het voetbalwereldje. Met ‘off the record’ als titel laten we een aantal reportages op u los. Mathieu De Smet was ons eerste slachtoffer. In aflevering 2 halen we Tim Smolders voor onze blocnote. Prachtige loopbaan als voetballer. Gepokt en gemazeld in het voetbal en voor Karel Geraerts de ideale ‘partner in crime’ bij Union, tot nader order de belangrijkste uitdager voor Racing Genk in de titelstrijd.
Club Brugge, RBC, Sporting Charleroi, AA Gent, Cercle Brugge. Je was een man van vele voetbaloorlogen. Wat blijft er het meest bij uit je voetballoopbaan?
“Toch wel een wedstrijd op Camp Nou. Door de schorsing van Sven Vermant kwam ik aan de aftrap. Ik was pas 20, kwam net om de hoek kijken en speelde in Barcelona tegen enkele wereldtoppers. Net voor wedstrijd kreeg ik ook nog een micro van VTM onder mijn neus geduwd en mocht ik vertellen hoe we het ging aanpakken. Pep Guardiola was mijn rechtstreekse tegenstander, na de rust verving Xavi hem. Voetballen tegen kleppers als Rivaldo, Overmars, Cocu… Dat blijft bij. Reina stond in doel, op de bank zaten jongens als Frank De Boer, Carlos Puyol en Michael Reiziger. Tegen dat sterrenteam speelden we toch maar mooi 1-1.”
Was er zo iets als een dieptepunt in je loopbaan?
“Ik heb het geluk gehad dat ik nauwelijks blessures gehad heb. De degradatie met Cercle Brugge was wel een dieptepunt. Vooral ook omdat je als ploeg onrecht aangedaan werd. Op de slotdagen stonden we tegen KV Mechelen 2-0 voor. Maar Mechelen speelde alsof hun leven er van af hing en in de slotfase scoren ze de gelijkmaker in duidelijk buitenspel. Nu zou dit door de VAR altijd afgekeurd worden. Toen betaalde je zo’n fout van de ref ‘cash’. Ja, dat kwam wel hard binnen.”
Je blonk vaak uit omdat je het spel goed kon lezen. Je werkte als coach vooral in de schaduwt. Is Tim Smolders een toekomstige T1 in de Jupiler Pro League.
“Ik heb natuurlijk geen glazen bol, maar die ambitie heb ik wel, maar voorlopig is dat niet aan de orde. Ik ben assistent bij Union en daar voel ik me heel goed. Ook door de goede samenwerking met Karel Geraerts.”
Was hij die er bij jou op aandrong om bij Union aan de slag te gaan?
“Neen, ik had enkele mooie jaren achter de rug. Vooral in de schaduw. Als assistent van Jacky Matthijssen bij de Belgische U19. Assistent bij Rik De Mil bij de beloften van Club Brugge, talentcoach van de U21 en de U18, later ook een jaar ‘Head of Academy’ bij Club Brugge. En plots kwam een makelaar met de vraag of ik interesse had om assistent te worden. Een mooi voorstel, want Union is intussen toch Belgische top en een samenwerking met Karel Geraerts zag ik wel zitten. Karel was twee jaar jonger dan mij, maar toen hij bij de jeugd van Club Brugge zat was het maar een paar honderd meter van zijn gastgezin naar dat van mij en zo voetbalden we vaak samen in de tuin.”
Er was een soort band, maar nu is er een soort hiërarchie. Maakt dat het moeilijker?
“Een hiërarchie is er niet. Natuurlijk is hij de T1 en draagt hij de eindverantwoordelijkheid, maar als assistent probeer ik wel voor ‘input’ te zorgen. We kunnen een afwijkende mening hebben over hoe we een wedstrijd moeten aanpakken, maar net daardoor word je sterker als team. Karel heeft niks aan enkele jaknikkers. We maken trouwens dagelijks de trip naar Brussel en zo kom je ook dichter naar elkaar toe en weet je wat je aan elkaar hebt. Wanneer we in Brussel zijn hebben we al heel veel besproken. Samen met de fysical coach bekijken we dan welke accenten we gaan leggen.”
Heb je een specifieke taak als assistent bij Union?
“Ja, een van mijn ‘bevoegdheden’ zijn de stilstaande fasen. Zowel defensief als offensief. Daar ben je al een hele poos mee zoet, want alles wordt nog meer geanalyseerd dan vroeger. Defensief heb ik wel het voordeel dat we met Christian Burgess en Ismaël Kandouss wel twee jongens hebben die door hun kopbalsterkte wel veel opvangen. Offensief is het wel wat zoeken, maar het voordeel is dat ik wel jongens heb die het heel goed oppikken.”
Bruxelles, ma ville, je t’aime. Je porte ton emblème, tes couleurs, dans mon cour, Et quand vient le weekend, au parc Duden, je chante pour mon club, allez l’ Union oh oh oh oh…. Het klinkt je vast bekend in de oren.
“Ja, de sfeer is er echt heel authentiek, ook als het minder gaat blijven de supporters ons steunen. Die mensen genieten geweldig van de sfeer en ze zijn ook heel dankbaar. Het is een traditieclub en dat voel je. Vedetten heb je ook niet bij Union. De club is de vedette. En ja, natuurlijk zijn pakweg Dante Vanzeir of Teddy Teuma misschien spelers die voor de supporters net iets meer tot de verbeelding spreken. Maar we zijn vooral een geweldig team.”
Wordt de club voor vol aanzien?
“Ik vind nog te weinig. We hebben ook Europees toch een schitterend parcours afgelegd tegen niet van de minste tegenstanders en toch kreeg dat niet zo heel veel aandacht. Het speelde natuurlijk wel in ons nadeel dat Club Brugge toen ook schitterde in de Champions League en onze prestaties daardoor wat ondergesneeuwd raakten. Zelfs nu nog, al zien ze ons steeds meer als de grote uitdager van RC Genk.”
Het RC Genk van Wouter Vrancken. Vaak als tegenstander tegen het lijf gelopen vermoed ik.
“Ja, wel vaker duels mee uitgevochten. Op het veld was die niet makkelijk, hoor. Durfde ie wel wat mekkeren, maar ik heb het gevoel dat ie wel rustiger geworden is. En ik volgde ook met hem de Pro Licence en daar merkte je ook al dat hij heel zinnige dingen wist te zeggen in de besprekingen. Een verrassing is het niet dat hij het zo goed doet bij Genk en eerder al bij KV Mechelen.”
Waarover praten ze in de kleedkamer van Union?
“De onderwerpen zijn divers. De jongere garde houdt van onnozelheden, zoekt leuke filmpjes op Tik Tok en daar zijn ze dan over bezig. Andere jongens volgen het voetbal op de voet. Victor Boniface is ‘die hard’ supporter van Arsenal. Jose Rodrigues is dan weer een fan van auto’s. Heeft een minibus met alles erop en eraan, prachtexemplaar. Andere jongens praten dan weer over vastgoed. Niet om zelf in te wonen, maar om te beleggen.”
Je dochters Margaux en Pauline zijn tienermeisjes. Volgen zij alles op de voet?
“Het is niet zo dat ze voor de buis zitten en geen moment willen missen. Maar op het einde van de wedstrijd kennen ze wel het resultaat en mag ik wel een SMS’je verwachten van hen.”
Je beleeft schitterende momenten bij Union. Zou je je ermee kunnen verzoenen om over tien jaar een provincialer te trainen?
“Mijn ambitie ligt zo hoog mogelijk, maar ik voel me niet te goed om in lagere reeksen te werken.”