Tibo Van De Velde gaat aan de slag bij KM Torhout. Foto Dominique Lampo.
1k
392
SK Roeselare bekert verder. In de derde ronde van de Croky Cup ging het met 1-3 winnen op het veld van derdenationaler Flenu. Tibo Van De Velde was één van de smaakmakers in het team van Steven De Groot. Het c.v. van Van De Velde is intussen best lang. Jeugdspeler bij SK Maldegem, Club Brugge en SK Roeselare. Daar zijn debuut gemaakt in tweede klasse. Daarna speelde bij voor beloften van AA Gent, SK Deinze, Cercle Brugge, FC Eindhoven, Knokke, Zwevezele en Sint-Eloois-Winkel. In de tweede helft van het seizoen keerde hij terug naar Schiervelde. En met veel goesting. Na de bekerzege op Waalse bodem hadden we een babbel met de Maldegemse postbode.
Ik durf vermoeden dat de zege verdiend was…
“Ja, dat klopt wel. Al is het niet zo dat het ‘a walk in the park was’. De eerste grote kans lieten we liggen en bij de eerste prik van hen was het meteen ‘bingo’. Die eerste twintig minuten waren toch wat slap van ons. Gelukkig hebben we ons dan wel herpakt en namen we de wedstrijd wat in handen. Kort voor de rust liet een speler van Flenu zich dan op handspel betrappen en kon ik vanop de stip voor de gelijkmaker zorgen. Na dat doelpunt gingen we met meer grinta aan de slag en na de rust loonde dat. Een vrije trap belandde in de tweede zone, werd daar terug gekopt en dat liet Jordi Van Laere toe om de trekker over te halen. Met nog een kwartiertje voor de boeg glipte Van Laere nog eens door de verdediging en zorgde hij voor de 1-3, wedstrijd gespeeld. Flenu nam nog wel risico’s, maar we kwamen niet meer in de problemen.”
Mogen we dit een opsteker naar de competitie toe noemen?
“Dat denk ik wel. Aan een oefenwedstrijd kan je zelden een conclusie koppelen. Wie speelt er? Hoe ver staat die ploeg in de voorbereiding? In zo’n bekerwedstrijd is dat toch anders. De competitie geniet natuurlijk voorrang, maar je wil toch ver raken. Dit weekend trekken we naar Namen. Nog iets langer bollen… Maar goed, het is opnieuw een waardemeter en daar steek je toch zaken van op.”
Kristof D’Haene behoorde niet tot de selectie. Wordt hij gespaard voor de competitie?
“Het is zo dat Kristof zo’n twee weken mee trainde, maar dan kreeg hij last van zijn heup en besloot hij om het wat rustiger aan te doen. Ik kan je verzekeren dat het best pittig was de voorbije weken. Bijna zes dagen op zeven waren we aan het trainen of was er een oefenpotje en dan voel je wel dat de benen wat vol lopen. Maar door dat hoge volume pluk je daar tijdens de competitie wel de vruchten van. Kristof is een speler die voor ons van goudwaarde zijn, maar het is voor hem niet evident om heel vaak te trainen. Ik heb het gevoel dat iedereen er in de groep wel mee kan leven dat Kristof een ietwat aangepast trainingsschema krijgt. We zien wel wat voor oplossing er uit de bus komt.”
Het is geen geheim dat jij een boontje hebt voor Roeselare, toch?
“Ja, ik maakte hier mijn debuut in het nationaal voetbal en was wel blij toen ik na Nieuwjaar weer aan de slag kon. Ik ken hier nog veel mensen uit de jeugd, de mensen die helpen in de kantine en ook Kurt Vercamp, vorig jaar T1, ken ik heel goed. Het voelt dan ook een beetje als thuis komen. Ja, ik voel met hier echt thuis.”
Hoe viel de kennismaking met coach Steven De Groot mee?
“Ja, die is top. Heel gevarieerde trainingen, vaak wedstrijdvormen met steeds met een achterliggende gedachte. Aandacht ook voor spelhervattingen en aanvallende looplijnen. Hij kent het wel.”
SK Roeselare wordt niet alleen bij Kantine 11 een titelkandidaat genoemd…
“Ja, we moeten daar niet flauw over doen. Je haalt Kristof D’Haene en nog enkele spelers die ervaring hebben op een hoger niveau. Dan mag je je niet verzoenen met een rol als meeloper. We willen de stap naar tweede zetten. Al te veel druk moeten we onszelf wel niet opleggen, die komt wel van buitenaf. Maar meedoen voor de prijzen willen we zeker. Top vijf is toch een ‘must’, top drie willen we maar al te graag en natuurlijk zou het leuk zijn als het nog meer dan dat is.”
Volgend weekend de bus op richting Namen. Union Namur kloppen is de uitdaging…
“Ja, en een ‘challenge’ die kan tellen. Namur is een eerstenationaler en speelt dus twee reeksen hoger. Het wordt hoe dan ook een wedstrijd waaruit we lessen gaan kunnen trekken.”