De spelers van Watervliet eind vorig seizoen op een carnvaltraining.
1k
443
VK Watervliet is aan zijn laatste bladzijde toe. Of zijn voorlaatste. Het resultaat in Lovendegem zal bepalen of Watervliet zich sportief redt, er barragewedstrijden aan komen of de club zich sportief niet weet te redden. Voor een laatste interview klopten we aan bij Thijs Baeke. Die ligt in de lappenmand en zal in Lovendegem niet op het veld staan.
“Voor ons kan het seizoen nog alle kanten uit. Een degradatie zou pijnlijk zijn, maar de ploeg gaat er alles aan doen om zich te redden. In Lovendegem wordt het ridder of mis.”
Baeke is net als broer Dries wel een icoon van de ploeg. Op zijn zestiende speelde hij voor het eerst voor het eerste elftal, intussen is hij 35.
“Ja, Watervliet is en was wel met mijn ploeg. De mooie en minder mooie momenten mee beleefd, maar de mooie halen toch wel de bovenhand. En de mooiste bladzijde in het hele verhaal is toch de titel van vorig jaar. We begonnen als favoriet aan de competitie en konden het ook afmaken. Dat waren hoogdagen voor de spelers. Maar dit jaar voelde je wel dat het einde er zat aan te komen. Een aantal spelers waren aan hun laatste seizoen toe, andere spelers kregen de kans om bij andere ploegen aan de slag te gaan en in de breedte hadden we ook al geen overschot. Het bestuur voelde ook wel dat het heel moeilijk was om spelers te strikken. Enerzijds ligt Watervliet wel in een uithoek en speelt dat in ons nadeel en anderzijds is er hier nauwelijks industrie en hinkt de ploeg tegenover andere ploegen in tweede achterop qua budget. Al hebben we ons dit jaar ook wel geamuseerd. Met bescheiden middelen gingen we de strijd aan met sterkere blokken als die van Eeklo, Maldegem of Sint-Laureins. En op zich zou het wel straf zijn dat we ons weten te redden.”
In de verdediging was Thijs Baeke toch vele jaren een van de sterkhouders bij de polderploeg. Hij geeft toe dat hij veel leerde van ervaren ploegmaten.
“Ik heb het geluk gehad om met een aantal sterke spelers samen te spelen. Dylan Huyghe, Istvan Blanckaert, Sam Van Moorhem, Dieter Van Damme, Joachim Hebberecht, Ennio Bogaert en zo kan ik nog wel even verder gaan. Van elk van hen stak ik wel iets op en dat maakte van mij de speler die ik geweest ben. Vorige week was het al een beetje emotioneel, dat wordt het dit weekend vast ook. We hopen vooral dat we in schoonheid eindigen.”