In de West-Vlaamse tweede provinciale B lijkt Zwevegem freewheelend op weg naar de titel in tweede provinciale B. De ploeg van coach Frederic Calu telt halfweg al elf punten voorsprong op dichtste achtervolger Club Roeselare. Calu heeft het gevoel dat zijn ploeg ook na Nieuwjaar door kan gaan op dit elan.
“Voor de start van het seizoen werden we naar voren geschoven als één van de titelfavorieten. Met een 38 op 45 vervullen we die rol van titelfavoriet met brio. En dan was er ook het gegeven dat de ‘challengers’ het ietwat lieten afweten en dan voetbal je een bonus van elf punten bij elkaar. Het is natuurlijk nog lang niet binnen, maar het positieve is zeker het gegeven dat er van concentratieverlies of verslapping nog geen sprake is. Ik heb een groep waarvan heel wat spelers al wel wat watertjes doorzwommen hebben en ik voel aan alles dat we stevig door gaan tot die titel binnen is. We hebben ons lot in eigen handen. Van de tegenstanders denk ik dat Avelgem het best gewapend lijkt om nog druk op ons te zetten. Op dat vlak zal het onderlinge duel eind januari duidelijk maken of zij ons nog onder druk kunnen zetten. Wij verloren enkel van Marke en ‘chapeau’ voor die ploeg. Zij zijn toch zo’n beetje de revelatie. Als tegenstander voor de titel schat ik Avelgem toch iets hoger in. Ik geniet natuurlijk van de goede gang van zaken, maar de kiem van dit succes ligt toch bij het nieuwe bestuur. Zij vormden vijf jaar geleden een bestuursploeg waar je op kan bouwen. De ploeg werd jaar na jaar versterkt en daar plukken we nu de vruchten van.”
Voorlopig is Club Roeselare de dichtste achtervolger en Kenny Verduyn maakt vast een positieve balans op na de heenronde. Vooral defensief staat dat Roeselare wel zijn mannetje.
Positief is vast en zeker ook de balans voor Marke. Als promovendus staat het eind december op een mooie derde plaats en het slaagde er als enige in om leider Zwevegem voetje te lichten.
Avelgem werd vooraf als een titelfavoriet naar voor geschoven en wellicht zorgt die gedeelde derde plaats toch voor gemengde gevoelens aan ‘Ter Muncken’.
Op die gedeelde derde plaats vinden we ook Beveren-Leie terug. Vorig jaar was dat Beveren-Leie de kampioen van de gelijke spelen en moest het zich via barragewedstrijden verzekeren van een verlengd verblijf in tweede provinciale. Al vroeg in het seizoen besloot Pieter Van der Sloten het licht uit te doen bij de club en dat Beveren-Leie haalde met Drazen Kukuric een oude bekende in huis. Kukuric loodste dat Beveren-Leie in 1999 van derde naar tweede provinciale en ‘Kuki’ kreeg de taak om het maximum uit de spelersgroep te halen. Daar lijkt hij aardig in te slagen.
“In 2020 was Vlamertinge, toen nog in eerste provinciale, de laatste ploeg die ik onder mijn hoede had en ik zag al langere tijd uit naar een nieuwe uitdaging als coach. Ik begreep eigenlijk ook niet zo goed waarom het zo lang duurde eer ik opnieuw mijn kans kreeg. Ik word er wel 61, maar ik ben nog heel fit en sta nog met heel veel ‘drive’ op het veld. Bovendien is ervaring toch heel essentieel. Ik heb ook een UEFA A-diploma en weet ook wel hoe ik een groep op de juiste manier moet benaderen. Toen Geluwe bij me aanklopte, eind vorig seizoen was ik dan ook zo blij als een kind, maar jammer genoeg was het te laat en was de ploeg wat te diep weggezakt om operatie redding nog tot een goed einde te brengen. Maar wie me al langer kent, weet dat ik een ploeg naar een hoger niveau kan tillen. Maldegem loodste ik ook van eerste provinciale naar het nationaal voetbal tot een overname van het stamnummer van RWDM er anders over besliste en ook toenmalig eersteprovincialer Rumbeke loodste ik van de grijze middenmoot naar de subtop en via de eindronde gingen we dan over. Ik probeer nu ook bij dit Beveren-Leie het onderste uit de kan te halen. Als trainer wil ik winnen en enkele weken na mijn overname kon ik me niet verzoenen met een gelijkspel en gingen we bij een 1-1-stand vol voor de winst. Het draaide verkeerd uit en we gingen uiteindelijk met 5-1 onderuit. Maar ik hamerde er op dat je thuis altijd voor de volle buit moest gaan ongeacht de tegenstander. Een week later keken we na een uur wedstrijd tegen een 2-3-achterstand aan en bogen we die nog om naar 4-3 winst en dan had ik het gevoel dat de trein echt vertrokken was. We sloten 2023 af met 0-3-winst in Moorslede en daardoor werden we co-leider in de periodestand. In die tweede periode spelen we wel nog drie keer uit, maar toch maken we daar een doel van. Het deed me veel plezier om te zien hoe matuur we in Moorslede speelden.”
Aan gedrevenheid ontbreekt het ‘Kuki’ niet en we kijken ernaar uit wat hij in 2024 met Beveren-Leie vermag. Gedreven is ook Renzo De Meulenaere. Hij parkeert Moorslede voorlopig op de zesde plaats en daar zijn ze daar best wel tevreden mee.
“Wij kunnen leven met die zesde plaats. Die is zelfs wat onverhoopt, want wij hoopten vooral om niet te moeten knokken voor het behoud. Dat behoud is nog lang geen feit, maar met 25 punten halfweg is onze bonus best riant. Toch wordt het zaak om hard te blijven werken. We sloten 2023 af met een 0 op 6 en de blessurelast zorgt er toch wel voor dat we wat minder goed het jaar afsloten.”
In de buik van het peloton vinden we ploegen als Moorsele, Vlamertinge en Comines-Warneton terug. Vooral Moorsele blijft daarmee toch onder de verwachtingen. De top vijf blijft evenwel binnen het vizier en dat wordt toch wel de uitdaging voor dat Moorsele.
Zonnebeke en Poperinge vinden we terug in de grijze middenmoot. Dat Poperinge sloot de competitie vorig jaar op de tweede plaats af en daardoor lijkt de eerste ronde danig tegen te vallen. Poperinge koos evenwel voor een verjonging van de kern en dat vraagt natuurlijk tijd. Misschien verrassen zij wel in de terugronde.
Onderin de klassering lijken ploegen als Bissegem, Nieuwkerke, Geluveld en Ingelmunster onderling uit te vechten wie mag blijven en wie volgend seizoen in derde provinciale speelt. Gezien de kwaliteit in de spelerskern van Ingelmunster zou het ons verbazen dat die ploeg op het einde van de rit nog steeds de rode lantaarn meezeult.