Terugblik heenronde minivoetbalcompetitie: Kantine 11 maakt een balans op

Social:

1k

406

De heenronde zit er op in het minivoetbal. Vrijdag is er nog wel de inhaalwedstrijd tussen rode lantaarn Hard Labeur Nazareth en Puskas Ardooie en uiteraard kijken ze in het minivoetbalwereldje reikhalzend uit naar de Supercup op 29 december, maar de clubs zullen afgelopen vrijdag zeker een eerste balans gemaakt hebben. Kantine 11 maakte die ook. Het resultaat vind je hieronder.

Taai. Puskas Ardooie bleek in de heenronde een taaie ploeg. Vorig seizoen was het team van Denny Decorte pas op de slotdag van de competitie zeker van het behoud. Dit seizoen loopt het een stuk vlotter. Vooral enkele topploegen ondervonden dat Ardooie een taaie tegenstander is. Het won tegen kampioen Drongen met duidelijke 8-2-cijfers, speelde gelijk tegen herfstkampioen Elsegem en pakte ook een punt tegen Deftinge en Oudenaarde. In het tussenseizoen ging Ardooie shoppen bij de buren van Kortemark en de ploeg lijkt een stuk sterker dan vorig jaar. Enkel op bezoek bij de buren van Kortemark gaf het niet thuis en kreeg het 13-4-pandoering.

Leergeld. Assebroeke Brugge overklaste vorig seizoen de tegenstand in tweede nationale. De Bruggelingen stelden vast dat het in eerste nationale toch net iets anders is. Het team van Jasper Schotte wisselde goede met minder goede momenten af en het gegeven dat het won tegen herfstkampioen Elsegem bewijst dat er wel degelijk kwaliteit in het team van Schotte zit. Af en toe speelt het veldvoetbal spelbreker en Assebroeke Brugge betaalt vooral op tactisch vlak leergeld. Voorlopig blijft het dan ook hangen op de barrageplaats en is het behoud de doelstelling.

Op de loer. San Siro Deftinge pakte in 2022 de dubbel en zocht vorig seizoen vruchteloos naar bevestiging. Met de vierde plaats en een plaatsje in de halve finale was het al bij al geen slecht seizoen, maar de familie Spileers wil prijzen pakken. Vorig seizoen doorkruisten blessures ook het seizoen. Dit seizoen is die blessurelast een pak minder, al blijft de ploeg ietwat afhankelijk van het vormpeil en de fitheid van Brecht Van De Wattijne. Het allerbeste Deftinge kregen we nog niet te zien, maar de ploeg ligt op de loer en is en blijft zowel voor de titel als voor bekerwinst een gevaarlijke outsider.

Zoekende. Opel Haeck Drongen is de voorbije decennia de ploeg met het rijkst gevulde palmares. Na een beklijvende testwedstrijd pakte het de titel ten koste van Synergie Oudenaarde. Even goed doen was een loodzware opgave voor het team van kersvers voorzitter Thierry Simoens. De ploeg veranderde toch wat van ‘look’ en bleef wat onder de verwachtingen. In de toppers bewees de ploeg dat ze nog steeds heel veel talent in de rangen hebben, maar de oogst was voorlopig te mager. In het kamp van Drongen geven ze toe dat ze nog zoekende zijn en na het gelijkspel tegen Maldegem wordt het moeilijk om alsnog in de play-offs te raken. De beker dan maar?

Op wolkjes. Kassani Elsegem loopt op wolkjes. In het tussenseizoen liet de ploeg van voorzitter Frank Gheysen zijn ambitie blijken en plukte het met Lenn D’Haene en Ilyas El Malqui twee spelers weg bij kampioen Drongen. Zij voegden toch een stuk creativiteit toe aan het team dat vorig jaar al vijfde eindigde en het is geen verrassing dat ze zich tot herfstkampioen kroonden. Het gegeven dat ook Kristof D’haene aan de kern werd toegevoegd, toont nogmaals de ambitie bij de club. De voorbije weken toonde de ervaren Bram Verhavert dat hij door zijn snelheid een bliksemafleider is voor smaakmaker Ossama Msili.

Flitsend. De ploeg met het meeste snelheid in rangen is toch wel Doltcini Erwetegem. Jonathan Ulens koppelt techniek, snelheid en scorend vermogen en is in een topdag vaak niet af te stoppen. Spitsbroeder Lorenzo Vanhoolandt moet nauwelijks onder doen. De keuze om Yani Van Der Eecken als laatste man uit te spelen en Kenneth Fouquet hoger op het veld, bleek een goede keuze. Van Der Eecken is balvast en heeft een goede trap en de ervaren Fouquet brengt makkelijk bovengenoemd spitsenduo in stelling. Met de tweede plaats halfweg kan voorzitter Davy Dubelloy wel leven. Een prijs pakken blijft het doel.

Tussen twijfel en hoop. MVC KBC Kortemark begon het seizoen behoorlijk gewijzigd en het viel af te wachten wat de ploeg van voorzitter Geert Seynaeve waard was. Met winst tegen AZ’77 miste het zijn start niet, maar nadien was het al te vaak net niet. Het zorgde ervoor dat het twee weken geleden op de barrageplaats belandde. De thuiszege tegen Assebroeke Brugge deed dan ook geweldig deugd en na vlotte 3-8-winst bij rode lantaarn Nazareth sloot het de competitie af als vijfde en blijft er een sprankeltje hoop om toch nog de play-offs te halen. Al zal een bekerfinale en bekerwinst nog hoger op het verlanglijstje staan.

Back in business. AZ’77 Maldegem is in het Meetjesland een begrip. Kweekvijver voor heel wat jongens die nu het mooie weer maken op het hoogste niveau. Subtopper in de jaren 90. Eerst met jongens als Geert Troch en Jan Cools, later met onder meer Dirk Verdonck en Donald Storm. De club kreeg het even wat moeilijker, maar met Bregt Savat en Dries Standaert plukte het de vruchten van de eigen jeugdwerking. De voorbije jaren bleek de club niks meer dan een grijze middenmoter. Vooral onder impuls van sportief verantwoordelijke Thomas De Meyer borrelde de ambitie weer op en met heel gerichte transfers wou het dit seizoen een stap vooruit zetten. Daar lijkt het ook in te slagen. De competitie begon het met een valse noot door in Kortemark te verliezen, maar nadien was het goed voor tien wedstrijden op rij zonder nederlaag met als uitschieter de 4-7-winst bij herfstkampioen Elsegem. Ondanks vier gelijke spelen in de laatste vijf wedstrijden lijkt de ploeg goed op weg om voor het eerst in jaren de play-offs te halen en dat was bij de start van het seizoen toch de doelstelling.

Ontgoocheling. De ontgoocheling is groot bij Hard Labeur Nazareth. In het tussenseizoen boette de ploeg veel aan kwaliteit in en in Nazareth wisten ze dat het knokken zou worden voor het behoud. Dat het halfweg puntenloos hadden ze ook daar niet verwacht. Respect voor coach Kevin Tollebeke die zijn ploeg week na week blijft motiveren.

Oerdegelijk. Het vertrek van Louis Thyssen naar het ambitieuze Maldegem zorgde toch voor wat twijfel bij Mini Sint-Gillis-Waas, maar het team van Karel De Mol bewees in de heenronde dat het een oerdegelijke ploeg is en niemand graag naar het Waasland afzakt. Eventjes leek het op weg om de revelatie van de eerste seizoenshelft te worden. Tegen de toppers gaf het keer op keer een degelijke repliek, maar pakte het iets te weinig punten om de lat hoger te mogen leggen.

Post Davy Joye-tijdperk. Synergie Oudenaarde werd vorig seizoen vice-kampioen en pakte de beker. Na het afhaken van Davy Joye en Jesse Brouwers was het afwachten of Synergie opnieuw klaar was voor een hoofdrol. De erfenis van Joye bleek groter dan gedacht. Lorenzo Berwouts en Lowie Pauwels blijven spelers die ver boven het gemiddelde in eerste nationale uit steken, maar Joye lijkt toch de ‘missing link’. In de beker stopte het verhaal ook al en vraag is wat het team in de terugronde nog als uitdagingen behoudt.

Reus voor de toekomst? MVC Ronse kreeg het als nieuwkomer vorig seizoen niet onder de markt. Frivool was het minivoetbal van Ronse wel, maar het miste efficiëntie. Een geweldige remontada was in de terugronde niet voldoende om zich rechtstreeks te redden, maar via de play downs deed het dat wel. Dit seizoen hoopte het een stap vooruit te zetten en was linkerkolom het doel. Het team van de familie wisselde ‘ups’ met ‘downs’ af, maar blijft heel attractief minivoetbal brengen. Ronse is een ploeg die op vijf minuten tijd vier kan scoren, maar er ook vier kan slikken. De achterban groeit week na week en laat zich horen. Een nieuw gegeven in het minivoetbal, maar net daarom geeft de club wel kleur aan het wereldje. Naar volgend seizoen liet het zijn ambitie al blijven en vooral Ossama Msili is als echte Ronsenaar een ’target’.