Nico Van de Geuchte is niet meer. Foto Marc Van Hecke/RV
1k
392
Een ochtendmens ben ik niet. Maar afgelopen zondag was ik voor een keertje toch vroeg uit de veren. Als journalist krijg je wel vaker ‘input’ vanuit allerlei hoeken. Die morgen kreeg ik een bericht dat ik niet wou lezen. Nico Van de Geuchte is niet meer. Heel even was er ongeloof, maar snel werd duidelijk dat dit de pijnlijke waarheid was. Schrijven over trainers die bij het oud huisvuil gezet worden… Part of the job. Maar iets neerpennen over het verlies van iemand die zich ook al enkele decennia in mijn natuurlijke biotoop begeeft, is heel wat anders. Nico, ik liep je wel vaker tegen het lijf en jaarlijks hing ik wel enkele keren met jou aan de lijn. Eerst als speler. Een stylist was je niet, maar in een heel typische stijl maakte je het heel wat verdedigers knap lastig. Snel, gedreven, efficiënt. Je pikte dan ook wel je doelpuntjes mee en dan krijg je mij wel eens aan de lijn. Later werd je mijn gesprekspartner als trainer. Bij clubs als Excelsior Donk, Aalter B en Balgerhoeke werkte je hard als coach en werd je gedrevenheid naar waarde geschat. Intussen werd je ook de voorzitter van het internationaal jeugdvoetbaltoernooi en ook op die manier leerde ik je beter kennen. Als een goede huisvader waakte je over de kwaliteit van dit pareltje aan de Hoge Branddreef. De gedrevenheid als voetballer had je ook als organisator en ver buiten Kleit wisten ze dat je in de loop der jaren het jeugdvoetbal daar een stevige duw in de rug gaf. Je hield trouwens heel erg van Kleit, van FC Kleit in het bijzonder en natuurlijk ook van Katja. In de straten van Reims liep ik jullie tegen het lijf en zag je er naar uit om Thibault De Smet te zien spelen. Als supporter van RSCA genoot je er ook van om die dag ook Thomasz Radzinski te ontmoeten en een babbel met hem te hebben en stilletjes hoopte je dat Thomasz ooit zou opduiken aan de Hoge Branddreef. Ons laatste gesprek ging over Balgerhoeke, de club waar je voor de tweede keer de revue zou passeren en die je met je gedrevenheid in derde wou en zou houden. Misschien zien we Thomas ooit in Kleit en redt Balgerhoeke zijn vel, maar een interview komt er niet meer. Niet alleen ik zal je missen. Ook heel het provinciale voetbalwereldje. Rust zacht, Nico.