Mike Lammens (rechts) aan de zijde van Tim Van Haute, partner in crime bij 'Das Provincial'. Foto RV.
1k
392
Kantine 11 heeft een boontje voor het voetbal in de provinciale reeksen. Het gras ruiken, de tackles voelen, de modder voelen opspatten… Part of the job. Maar Kantine maakt net zo graag een rendez-vous met een topsporter, een trainer op een hoger niveau, een ref, een verzorger of mensen die hun rol spelen in het voetbalwereldje. Met ‘off the record’ als titel laten we een aantal reportages op u los. Die van Mathieu De Smet en Tim Smolders las u vast al. Vandaag laat Kantine 11 zijn licht schijnen op Tim Van Haute en Mike Lammens, het duo dat ‘Das Provincial’ op voetbalminnend Vlaanderen los laat. Voor wie de internethype in het provinciaal voetbal nog niet ontdekte: Das Provincial is een Facebookpagina die in geuren en kleuren vertelt wat er in het provinciaal voetbal reilt en zeilt. Leuke weetjes, transfers, pikante en minder pikante filmpjes. Voor elk wat wils. Mike en Tim zitten met beide voetjes in het provinciaal voetbal. Mike als T1 bij derdeprovincialer Standaard Muide, Tim als sportief verantwoordelijke bij Oostakker, co-leider in vierde provinciale. We vroegen eerst of zij net als Tim Smolders al op Camp Nou speelden.
Mike: “Neen, dat zat er voor mij niet. Natuurlijk ben ik gek van het spelletje en bij Muide ging ik er wel vol voor, maar een zware blessure zorgde ervoor dat ik op mijn 22ste al een punt zette achter mijn actieve loopbaan. Eerst heb ik wat jeugd bij VSV Gent getraind, daarna was ik even actief in de jeugdwerking van RFC Wetteren, maar daar stopte ik mee. Toen kwam vanuit Muide de vraag om T2 te worden en intussen ben ik een rijtje opgeschoven.
Tim: “Ik werd ook met de paplepel voetbal ingelepeld. Kathleen De Decker, mijn ma was gerechtigd correspondent bij SKV Oostakker en zo stond het in de sterren geschreven dat ik zou voetballen bij Oostakker. Later speelde ik ook nog bij Lochristi en Zaffelare. Maar intussen ben ik toch al een hele tijd sportief verantwoordelijke voor Oostakker. En de voorbije jaren zat ik ook af en toe als T1 eens op de bank. En telkens wonnen we, ja.”
Hoe begon het verhaal van ‘Das Provincial’ eigenlijk?
Tim: “Als man van Oostakker schreef ik stukjes voor de Facebookpagina en die werden wel op de voet gevolgd. Op zeker ogenblik kwam er ook interesse van andere ploegen en vroegen die of ik ook iets over hun club wou schrijven. Zo begon dat wat groeien en ik stelde vast dat dit aardig werd opgevolgd.”
Mike: “Ik was quasi tegelijkertijd ook een beetje columnist bij Muide. Net als Mike schreef ik over mijn club, maar ik had niet alleen voor het voetbal, maar ook voor wat je onder de rubriek ‘nevenverschijnselen’ mag noemen. Af en toe werd het wat smeuïger, pikant en ook ik kreeg het gevoel dat de verhalen wel op de voet gevolgd worden. Toch voor 95 procent. Want op zeker ogenblik vond de jeugdwerking van de club dat de verhaaltjes niet bestemd waren voor de oogjes van jongere spelertjes. De club vroeg om mijn stijl wat bij te schaven. Maar zo werkt het natuurlijk niet. Ik heb mijn eigen stijl en wil die ook niet verloochenen. Op dat moment wat Tim de reddende engel. Hij vroeg om een duo te vormen dat het provinciaal voetbal onder de loep wou nemen. Zo is ‘Das Provincial’ begonnen. En hoe de titel tot stand kwam laat zich raden. De verhalen die we elkaar vertelden, eindigden vaak op het zinnetje: Da’ ’s provincial.
En Tim had geen probleem met je schrijfstijl?
Tim: “Neen, totaal niet. Censuur hoort eigenlijk niet bij ‘Das Provincial’. Mike heeft ‘carte blanche’. We schrijven ongezouten en Mike heeft daar de pen voor. Een beetje Brusselmans? Ja, misschien wel. Mooi compliment voor hem, toch.”
Mike: “De verhalen ontspruiten als ik een badje neem. Op maandag moet ik mij vaak door een hele klad berichten werken. Wedstrijdverslagen, anekdotes, ontgoochelde en tevreden trainers, saillante verhalen. Die lees ik allemaal en dan begint het wat te knetteren. Dan kruip ik achter mijn laptop en probeer ik de info en de verhalen in mijn tekst te integreren. Ik schrijf op het gevoel, weet wel waar ik begin, maar niet waar ik eindig en beleef plezier bij het schrijven. Als kind wou ik eigenlijk altijd al sportjournalist worden en op die manier vul ik wel een beetje een jongensdroom.”
Intussen is ‘Das Provincial’ een begrip in het provinciaal voetbal…
Mike: “Dat mogen we in alle bescheidenheid wel zeggen. 7000 volgers, een bereik van een paar 100000 mensen en op elke post een pak ‘likes’ en reacties. Wie dacht dat het provinciaal voetbal niet meer leeft, heeft het fout voor.”
Tim: “Dat voel ik ook wel zo aan. Die ‘community’ is zo groot en vertakt zich zo sterk waardoor de verhalen graag gelezen worden en er rond sommige wedstrijd een stuk positieve geladenheid komt en de mensen dat willen volgen. Je mag dus gerust stellen dat het provinciaal voetbal weer in de lift zit.”
In jullie verhalen zitten fictieve personen, maar ook vaak mensen uit jullie omgeving. Hoe gaan die daar mee om?
Mike: Bram CC is zo’n figuur en zijn leven is zo boeiend dat er wel altijd verhalen zijn die hun weg vinden naar ‘Das Provincial’. Bram CC heeft door al die verhalen trouwens aan populariteit gewonnen en wordt aangesproken op die verhalen. Mijn duifje floreert ook in die verhalen, lief toch?
Tim: Onze ‘fanbase’ is best jong, twintigers, mensen die volop van het leven genieten en dan ook van alles en nog wat beleven. Ze houden van voetbal, maar ook van alles wat in die voetbalomgeving gebeurt.”
Jullie populariteit bleek ook tijdens de ‘Zesdaagse van Gent’. Op donderdag was het een en al voetballers.
Tim: “De donderdag is traditioneel de avond waarop voetbalteams naar Gent afzakken. Teambuilding. Iedereen kent iedereen. Er wordt genoten van het wielerspektakel, maar er wordt vooral een pintje gedronken en verbroederd tussen de ploegen. Ik werd die avond constant aangeklampt. Zo van, ah, jij bent die van ‘Das Provincial’. En natuurlijk krijg je dan vaak een pint aangeboden.
Mike: “Ik merk in het dagelijkse leven ook wel dat het allemaal heel erg leeft. Het meisje aan de kassa van de Colruyt dat zegt: “Hey, jij bent die van Das Provincial”. En dat is niet eenmalig, dat gebeurt vaker.”
Wat is het moeilijkste tijdens het schrijven?
Tim: “Toch wel het vinden van tijd. Ik werk vooral ’s nachts, ben vaak ook in de weer voor Oostakker, heb ook mijn rol als papa te vervullen. We zouden nog veel meer kunnen brengen, maar je moet er natuurlijk de tijd voor vinden.
En er zit in de lente een nieuwe hoogtepunt aan te komen.
“Ja, in het weekend van 13 en 14 mei viert Edeboys feest en wij maken er dat weekend een hoogdag van het provinciaal voetbal van. Uit het Gentse zal er massaal afgezakt worden naar Wetteren, maar ook uit het Meetjesland en uit het Waasland. Ik vermoed zelfs dat we er een stop zullen moeten op zetten. Toch een bewijs dat het allemaal leeft, hé?”