Marieke Rommens neemt afscheid bij Drongen. Foto RV.
1k
392
Zaterdag wordt het een bijzondere dag voor Marieke Rommens. De middenveldster van tweedenationaler Drongen zet een punt achter haar loopbaan. Samen met Fiebe Lietaert wordt ze die dag in de bloemetjes gezet. Een onbekende is Marieke in het voetbalwereldje niet. Als speelster gaf ze steeds het beste van zichzelf, vele jaren was ze kine bij Drongen en als supporter van haar vriend Steven De Meulemeester zie je haar wel eens opduiken tijdens wedstrijden van SK Bellem. Kantine 11 had in de aanloop naar haar laatste wedstrijd bij Drongen een babbel met haar.
Het meisjesvoetbal en vrouwenvoetbal zit in de lift, maar meer dan twintig jaar geleden was het minder vanzelfsprekend om als meisje de voetbalschoenen aan te trekken…
“Klopt, maar met mijn broer Dorian voetbalden we vaak in de tuin en het kriebelde heel erg om ook te voetballen. In augustus 2001 begon ik dan ook te spelen bij de duiveltjes van KVE Drongen, toen nog op een veld aan de Leie. In 2006 heb ik dan de overstap gemaakt naar SK Lovendegem. Daar speelde ik een jaartje bij de preminiemen en een jaar bij de miniemen. In 2008 kwam ik dan weer bij Drongen terecht. Eerst nog op het terrein in Baarle, daarna nog op het huidige complex aan de Keiskant. Ik heb wel veel opgestoken van het voetballen bij de jongens. Qua duelkracht, maar ook qua vista.”
Je bent aan je voorlaatste wedstrijd toe. Waarom stopt het verhaal?
“Ik heb nu het gevoel dat het nog behoorlijk goed loopt en stop liever op een moment dat het lekker loopt dan op een moment dat het misschien het jaartje te veel is. En eens tijd vrij maken voor andere zaken lijkt me ook wel leuk. ’t Zal met gemengde gevoelens zijn.”
Je bent een middenveldster. Wat vind je je kwaliteiten als speelster?
“Ik ben een zes of een acht en heb ook wel wat het profiel van die type spelers of speelsters. Loopvermogen heb ik wel en in de duels laat ik me niet aftroeven. Technisch ben ik niet de meest verfijnde speelster en ik mis ook wel wat scorend vermogen.”
Knap dat je dat zo goed weet te analyseren…
“Ja, ik ben wel iemand die voetbal in en uit ademt, ben daar wel mee bezig, is ook altijd een niet onbelangrijk deel in mijn leven geweest. Altijd wel obsessief mee bezig geweest. Op zich was en is het wel een voordeel dat ik met Steven een vriend heb die zelf voetbal speelt en voetbalminded is.”
Is er zo iets als een moment in je loopbaan dat je altijd zal bijblijven?
“Dan denk ik natuurlijk aan de titel in eerste provinciale en de vreugde die dat met zich meebrengt. Maar ook vorig seizoen was top omdat we ons wonderwel aanpasten aan het niveau in tweede nationale en finaal zelfs derde werden. Het was ook fijn om te zien dat het vrouwenvoetbal wel floreert in Drongen en dat altijd wel relatief veel volk op de been brengt. Ik wil trouwens al mijn medespeelsters, het bestuur en de vele vrijwilligers bedanken voor hetgeen ze voor mij en de ploeg deden. Drongen is trouwens een heel warme club.”
En is er ook een grote ontgoocheling in je loopbaan?
“Eigenlijk niet, al was het niet altijd makkelijk. In de beginperiode dat het vrouwenvoetbal begon te groeien in Drongen was het toch ook soms uitkijken of we pakweg met twaalf of dertien spelers zouden zijn bijvoorbeeld. Maar op dat vlak is er op alle vlakken veel veranderd en is Drongen intussen een grote en goed gestructureerde club.”
Kijk je uit naar de wedstrijd van dit weekend?
“Deels wel, maar misschien ben ik wel wat zenuwachtiger dan anders. Febe Lietaert stopt ook en ik weet dat er wel wat aandacht zal zijn voor ons afscheid. Zaterdag zal ik misschien net een tikkeltje nerveuzer zijn dan anders. Ik hoop vooral een goede wedstrijd te spelen.”
Als speelster in het vrouwenvoetbal supporter je natuurlijk voor onze Red Flames.
“Ik volg hen natuurlijk op de voet, maar een wedstrijd bij de mannen vind ik meestal wel net iets leuker om te bekijken.”
Succes toegewenst zaterdag!