Na de 1 op 6 van de voorbije weken knoopte FC Kleit opnieuw aan met de winst. Bij Heikant Zele, ook een promovendus, won het met 1-2. Lucas De Busschere weet dat de overwinning geen schoonheidsprijs verdiende.
“We kenden vooraf het belang wel van die wedstrijd. Bij winst blijf je toch in die subtop hangen, bij verlies mag je toch al wat meer kijken hoe de ploegen het onderin doen. Net daarom was het wel wat raar dat we heel slap starten in Zele. We speelden onzuiver en zowel bij enkele hoekschoppen als vrije trappen kwam de bal totaal niet waar ie bedoeld was om te belanden. Na een kwartier slikten we ook een tegendoelpunt en zo trokken we toch met een slecht gevoel richting kleedkamer. Coach Wim Roels was natuurlijk ook ‘not amused’. Hij verheft zelden zijn stem, maar nu was de boodschap wel duidelijk. Hij schudde ons wakker en verwachtte een meer gedreven Kleit. Tien minuten ver in de tweede helft kwam de gelijkmaker er. Olivier Maenhout kon na samenspel met Gianni Laceur de gelijkmaker aantekenen. In die fase van de wedstrijd bleek toch het belang van Glenn Blomme. Hij knapte veel werk op en vond heel goed Kenneth De Meyer. Die is natuurlijk snel en voor de doelman zat er niks anders op dan hem aan te tikken. Kenneth nam zelf de strafschop voor zijn rekening. Na dat doelpunt was het een beetje hinken op twee gedachten. Voor het derde doelpunt gaan of de voorsprong verdedigen. In de slotfase van de wedstrijd kropen we toch wat achteruit. Logisch. Zele koos voor een extra spits, pompte ballen in onze zestien, maar waar wisten we wel blijf mee. Jarl Hautekeete pakte al punten voor ons, maar nu moest hij nauwelijks de handen uit de mouwen steken. Voor onze ploeg is dit wel een opsteker. We hebben intussen al door dat er heel wat betere ploegen in deze reeks zitten dan de onze en we goed beloond werden de voorbije weken. Maar we staan toch maar mooi derde.”
Voor De Busschere deed deze zege ook wel deugd. Pas de voorbije weken was hij er van bij de aftrap bij. “Ik kon coach Wim Roels wel volgen en begrijpen dat hij de voorkeur gaf aan de jongens die de promotie wisten af te dwingen. De ploeg startte ook met een 9 op 9 en dan is het logisch dat je niet of nauwelijks wijzigt. En Thomas Impens deed het op de positie van rechtsachter trouwens uitstekend. Het uitvallen van Pieter Vyncke is voor hem natuurlijk wel een streep door zijn rekening, maar zorgde ervoor dat ik speelkansen kreeg. Thomas verhuisde naar de linkerflank en ik mocht op rechts spelen. Ik heb het heel erg naar mijn zin bij Kleit, maar leef ook nog altijd mee met Sint-Laureins. Ik speelde daar zes jaar en vind het schitterend dat ze het zo goed doen.”