In de West-Vlaamse derde provinciale B kroonde Jens Constant zich tot kampioen. Door de nederlaag van dichtste achtervolger Eernegem tegen Beernem kregen de Stormvogels de kans om zich in Lombardsijde tot kampioen te kronen. Coach Jens Constant zag zijn ploeg de klus klaren. Na een 0-2-zege kon het feestje beginnen.
“We hadden helemaal niet gedacht dat we dit weekend al kampioen konden worden. Toen we hoorden dat Eernegem de boot in ging tegen Loppem hebben we toch nog wat voorbereid met het oog op een eventueel feestje. De wedstrijd begon voor ons bijzonder goed. Matthijs De Cock was na twee minuten al goed voor zijn twintigste pot en in die openingsfase pikte ook Jurrie Vandekerckhove zijn doelpuntje mee. Op zich maakte dit onze opdracht een stuk makkelijker, maar toch was ons spelpeil niet goed. Qua kansen hadden we de rest van de eerste helft nog wel een overwicht, maar in het spel was Lombardsijde de evenknie van ons. Na de rust bleef het een heel matige wedstrijd van ons, maar dat is misschien wel typisch voor een wedstrijd waarin je kampioen kan spelen. De vreugde was er niet minder om.”
Op de kampioenenmatch werd er geen champagnevoetbal, maar over de hele competitie vindt Constant zijn ploeg de verdiende kampioen.
“We hadden natuurlijk liever thuis kampioen gespeeld, maar elke titel heeft wel zijn charme. En wij hebben die zeker niet gestolen. We halen 72 op 81 en kunnen uitpakken met een 86-28-doelpuntensaldo. Lange tijd hielden Eernegem en Ruddervoorde gelijke tred. Dat Eernegem was trouwens de enige ploeg die ons wist te kloppen. Een cruciaal duel was dat in Ruddervoorde. Eind februari keken we daar tegen een 2-0-achterstand aan, maar die bogen we nog om naar 2-3-winst en daar deelden we de concurrent toch een stevige tik uit. Als coach kan ik enkel tevreden zijn. Ik had vaak het gevoel dat we gingen winnen, dat we een ploeg hadden die een resultaat over de lijn konden trekken. Achterin was Jurrie Vandekerckhove als centrale verdediger wel een belangrijke pion. In die linie heb je een leider nodig en dat was Jurrie wel. In het middenveld kan je natuurlijk niet om de verdiensten van Efram Vansuypeene heen. Twintig potten als middenvelder, dat zijn statistieken die kunnen tellen. In de vuurlinie was Kjell De Cock zeker een bepalende speler. Bij hem staat de teller maar op 14, maar door zijn snelheid deed hij elke verdediging pijn. En Mattijs De Cock was net als Efram goed voor twintig doelpunten en was ook zeker een belangrijke pion. Maar kampioen word je als je een sterk geheel op de been kan brengen en dat waren we wel. Het wordt nu zaak om te bevestigen in tweede provinciale. Ik mik op een rustig seizoen.”