Tom De Wulf zag FC Poesele een heel sterke heenronde spelen. Foto Dominique Lampo.
1k
399
In tweede provinciale A begon KFC Eeklo als torenhoog favoriet aan de competitie en na 16 speeldagen blijft die favorietenrol hen op het lijf geschreven. De club met de rijke geschiedenis in het nationale voetbal pakte zwaar uit op de transfermarkt en begon als een TGV aan de competitie. Met een 18 op 18 sloeg het de uitdagers een heel einde terug. Nadien volgden twee gelijke spelen en twee nederlagen. Kurt Mertens stelde vast dat hij niet meer op dezelfde golflengte zat met de spelersgroep en stapte op. Nadien nam Marijn Vanderheyden twee weken de rol van T1 voor zijn rekening, daarna was Martin Monbaliu aan zet. Finaal kwam de club bij Tom De Neve terecht en die moet samen met Paul Mortier voor hoogdagen aan de Zandvleuge zorgen. Een duo dat het klappen van de zweep kent en van de Fécé een geheel moet kneden. Na een 4 op 6 staat Eeklo mee op kop en trekt het als de te kloppen ploeg naar 2025 toe.
Voorlopig houdt FC Poesele gelijke tred met Eeklo en dat is voor vriend en vijand een verrassing. Al is het dat niet helemaal. Coach Tom De Wulf krijgt lof voor zijn aanpak en de ploeg heeft enkele spelers in huis die het niveau in tweede provinciale overstijgen. Pieter De Waele is in doel een puntenpakker en Pieter De Wulf, broer van, voegt heel wat ervaring aan het team toe. Net als Laurens Van De Reviere was hij aan de slag in het nationaal voetbal. Reken daar nog het jonge geweld van Milan Verlodt en het scorend vermogen van Jari Feys bij en je raakt al een heel eind. Ook Branko Opsomer is aan een sterk seizoen toe. De kern lijkt ons wat smal om een volwaardig titelkandidaat te zijn, maar Poesele mag ons wel verrassen. Met maar 19 doelpunten is Poesele een ploeg die defensief stevig op zijn pootjes staat en zo’n ploegen raken per definitie verder.
LS Merendree is op een ietwat andere leest geschoeid. Vorig seizoen bleef LS Merendree wat onder de verwachtingen, dit jaar is het op de afspraak. Met 42 doelpunten doet de ploeg het op offensief vlak uitstekend en met Gilles Beerens heeft het de topschutter en een van de betere spitsen in de reeks in huis. Merendree lijkt de grote ‘challenger’ van Eeklo te worden.
FC Sleidinge stapte ietwat geruisloos door de competitie, maar volgt op maar één puntje van het leiderstrio. Sleidinge heeft een goede mix van ervaring en jeugdig talent en zal zeker zijn rol spelen in de titelstrijd.
FC Poesele is de revelatie, maar dat is SV Zaffelare evenzeer. Seppe De Witte had maar 849 minuten nodig om er elf in het mandje te leggen en met Dante Cooreman heeft het een van de betere spelers uit de reeks in huis. Top vijf halen zou mooi zijn voor de ploeg van coach Davy Cooreman.
SVK Maldegem moet het met een zesde plaats doen. Vorig seizoen speelde het een heel slechte heenronde en op dat vlak is er al progressie. Basri Erikci zorgde wel voor meer stabiliteit achterin. De ploeg bestaat vooral uit enkele jongere twintigers uit de eigen jeugd, maar met spelers als Mauro en Vitas Annicaert, Senne Schelstraete, Kobe Neyt en Senne Vanhaeverbeke heeft het opnieuw enkele tieners die op termijn voor een kwaliteitsinjectie zullen zorgen. Het jeugdige Maldegem brengt verzorgd voetbal en lijkt beetje bij beetje op weg om daar wat grinta aan toe te voegen. Of dit voldoende is om mee te doen voor de prijzen, zal in de terugronde moeten blijken. Maldegem hoopt toch minstens een eindrondeticketje te bemachtigen.
Hoe hoog Zeveren Sportief zou mogen mikken na de degradatie naar tweede provinciale, viel moeilijk in te schatten. De kern van de paarswitten is iets breder dan vorig jaar en met de huidige zevende plaats kunnen ze wel leven. Al zou het mooi zijn om zich in de strijd voor de eindrondeticketjes te mengen. Of de zin er om weer in de hoogste provinciale reeks te spelen is weer een andere zaak.
Sint-Laureins stond met hoge verwachtingen aan de start, maar raakte niet echt op toerental. Quinten De Muer was op de sukkel met allerlei kwaaltjes en hoewel Mauro De Kesel zijn rol met brio overnam, bleef het voor Sint-Laureins de eerste maanden goede met minder goede momenten afwisselen. De ploeg koos ervoor om afscheid te nemen van Maxime Decraene. Een 1-5-overwinning in Knesselare en een fraaie remontada tegen Watervliet (5-3) zorgen ervoor dat de Goalgetters de top vijf in het vizier krijgen.
Nazareth-Eke is de kampioen van de rechterkolom en ook de kampioen van de gelijke spelen, 7 keer al. De ploeg lijkt te sterk om in nauwe schoentjes te raken, meedoen voor de prijzen wordt ook moeilijk.
FC Lembeke begon niet zorgenvrij aan het nieuwe seizoen. Na de degradatie uit eerste provinciale begon de speculoosploeg met een quasi compleet nieuwe ploeg aan het seizoen. Coach Eddy Van Daele kon vrij vlug een blok neerzetten. Met Emmanuel Donkor heeft het een speler in huis die veel ploegen wel zullen benijden en ook Robin Van Acker is ook aan een sterk seizoen toe. Enkele spelers die bij anderen clubs iets te weinig speelkansen kregen, hebben het bij Lembeke naar hun zin. Kobe Van de Woestyne, zoon van Tom, klopt ook al stevig op de deur en de ploeg lijkt dan ook op weg naar een zorgenloos seizoen.
Vier gelijke spelen, vijf nederlagen. Dat was de balans voor VK Watervliet na negen speeldagen. Velen voorspelden toen al een ticketje retour voor VK Watervliet. De terugkeer van enkele sleutelspelers zorgde ervoor dat de ploeg op kruissnelheid raakte. Florian De Wulf bleek door zijn snelheid voor wel meer ploegen een kwelduivel en ook Cedric Pauwels kwam meer op de voorgrond. Sven Boelens lijkt op weg om zijn ploeg naar het behoud te loodsen. Heel wat spelers van Watervliet staan op het verlanglijstje van enkele clubs in de regio en dat maakt de opdracht er naar de toekomst niet eenvoudiger op.
SK Lovendegem werd voor de start van het seizoen als een ‘dark horse’ bestempeld. Na de sterke terugronde viel het niet uit te sluiten dat het team klaar was om een hoofdrol te spelen. Tim Van Bossche kreeg de motor niet op toerental en hoewel het vertrouwen in hem bewaard bleef, zette hij een stapje opzij. Onder leiding van Jo De Meyer hijst de ploeg zich stap voor stap uit de gevarenzone. Afwachten wat de ploeg in de terugronde nog in petto heeft.
FC Assenede boette in het tussenseizoen aan kwaliteit in en zeker weten dat Bob Peeters daarover iets te vertellen had aan Killian Overmeire. Voor de coryfee van Lokeren was het snel duidelijk dat het vooral zaak was om de ploeg in tweede te houden. Thuiswedstrijden tegen Lovendegem en Melsen werden in het slot van de heenronde tot een goed einde gebracht en het behoud mag niet echt meer in gevaar komen.
Voor Knesselare leek er na een 7 op 15 geen vuiltje aan de lucht, maar beetje bij beetje kwam er zand in de motor en is het duidelijk dat het vooral zaak wordt om te zorgen dat Knesselare ook volgend seizoen in tweede aan de slag kan. Jonge spelers als Mathieu Bekaert, Matisse Mestdagh en Kobe Deback laten zich in positieve zin zien. Het vertrek van Daan Hooreweghe speelt toch zijn rol in het verhaal. Vorig seizoen kon die op moeilijke momenten in de omschakeling wel eens het verloop van de wedstrijd bepalen. Toch heeft de ploeg zeker voldoende kwaliteit om zich te redden.
Melsen deed het vorig jaar goed in de B-reeks. Dit seizoen loop het een stuk stroever en Bart Walleyn besloot al vroeg om het schip te verlaten. Stijn De Vriendt werd aan boord gehaald en hij moet de ploeg in tweede houden.
Rode lantaarn Lochristi is nog geen vogel voor de kat, maar na een 9 op 48 zal het er een stevige sprint moeten uitpersen om in tweede te blijven.