Glenn Geeraerts hoopt snel aan de slag te raken in het voetbal. Foto RV.
1k
399
Voor een koffie met Glenn Geeraerts zijn we altijd wel te vinden. In een verder verleden proefde Geeraerts als speler van het voetbal op het hoogste niveau met Berchem Sport. Nadien was hij aan de slag bij clubs als Westerlo, Jong Lede, Bornem, Francs Borains, Eendracht Aalst, Stade Leuven en HO Merchtem. Zijn trainersloopbaan begon hij bij HO Merchtem. Als speler-trainer had hij Gilles De Bilde onder zijn hoede en nadien had hij een heel fraai loopbaan als coach. En als het aan Glenn ligt dan wachten hem nog mooie avonturen in het voetbal.
“Ik ben intussen zo’n 25 jaar aan de slag als trainer en de voetbalmicrobe heeft me nog steeds te pakken. Ik houd van het spelletje en heb het geluk gehad om met heel veel trainer met naam en faam te werken. Urbain Haesaert, Raoul Peeters, Rik Coppens, Rene Mucher, Erwin Van Den Daele, Vince Briganti, Rik Pauwels en zo kan ik nog wel even doorgaan. Elk van hen had zijn kwaliteiten en van ieder neem je wel iets mee. Kleurrijke figuren waren er genoeg in mijn loopbaan. Gilles De Bilde zeker, maar ook Elimane Coulibaly. Die leerde ik kennen bij KVK Ninove. Een leuke periode was ook die bij Willebroek-Meerhof en de spelersvoorstellingen in de Carré blijven me natuurlijk bij. Maar ook bij clubs als SK Deinze, RC Gent, Evergem Center en FAC Waarschoot beleefde ik heel veel mooie momenten. Bij mijn laatste drie clubs zat het wat tegen. Damme loodste ik van de laatste naar de dertiende plaats, maar dat leek niet voldoende om de ploeg langer in eerste provinciale te houden.. Derdeprovincialer Daring Maria-Aalter hield ik in de reeks, maar daar stopte het verhaal. En in Oostburg vond ik niet de beleving die je hier bij het merendeel van de meeste Belgische ploegen vindt. Heel aimabele en vriendelijke voorzitter daar maar voor de spelers was het vooral ‘fun’, minder gericht op het element competitie. En als trainer wil je toch je ploeg beter maken.”
Geeraerts steekt het niet onder stoelen of banken: hij wil graag aan de slag als coach. Zijn rijke loopbaan is daarbij soms eerder een nadeel. “Ik verveel me zeker niet. Mijn dochter Xira opende dansschool Gravity in Knokke en ik spring bij voor de boekhouding en de administratie. Op de club is er altijd wel wat te doen, vrienden vinden me wel om een spelletje petanque spelen, maar ik ben jong van geest en wil opnieuw op het veld staan. Ik diende de voorbije maanden bij een aantal clubs mijn kandidatuur in, maar kreeg vaak te horen dat ik overgekwalificeerd bent. Op zich wel frustrerend, want in het voetbal weet je toch nooit te veel. Het voordeel voor clubs is ook dat ik steeds met hen meedacht. Spelersvoorstellingen in elkaar stak, eetfestijnen organiseerde, sponsors aanbracht. Ik heb nog steeds de ambitie om mijn tanden in een goed project te zetten. Ik denk te mogen stellen dat ik overal spelers en ook de ploeg beter maakte en daar draait het in voetbal toch om.”