VK Watervliet begint het seizoen met behoorlijk wat ambitie en kreeg op de eerste speeldag meteen een stevige tegenstander op zijn bord: Sint-Kruis-Winkel. Coach Sven Boelens moest een gehavende ploeg de wei insturen, maar zag zijn ploeg toch de drie punten op zak steken. Doelman Dries Verborght weet dat een rode kaart van Osman Balkan net voor de rust het kantelmoment in de wedstrijd was.
“De wedstrijd kondigde zich vooraf toch als heel moeilijk aan. Sint-Kruis-Winkel wordt toch een van de betere ploegen in de reeks en wij misten naast de geblesseerden Laurens De Guchtenaere en Henri Steyaert ook zowel Dries Baeke, Thys Baeke en Jantinus Ulyn. Die laatste stapte in het huwelijksbootje en Thys en Jantinus waren gasten op het feest. Wij zochten nog wat onze draai en zo verliep de wedstrijd eerder evenwichtig. Via Cédric Pauwels en Dylan Huyghe hadden we wel de kans om op voorsprong te komen, maar de brilscore bleef op het bord. Sint-Kruis-Winkel zorgde op zijn beurt voor dreiging en dan is het een voordeel bij een lobbal dat ik twee meter groot ben. Net voor de rust liet een speler van Sint-Kruis-Winkel zich betrappen op natrappen en dat maakte de opdracht er voor ons een stuk makkelijker op. Na de rust voelde je duidelijk dat zij met een speler minder op het veld stonden. We hadden kansen om vijf of zes doelpunten te maken. Pas iets over het half uur konden we de score dan toch openen. Florian De Wulf zette twee mand in de wind, omzeilde ook de doelman en Aiyn Ohemeng had maar binnen te duwen. Met nog tien minuten voor de boeg maakten we een tweede doelpunt. Philippe Doens pakte uit met een lange bal richting onze spitsen en de doelman weerde die bal af in de voeten van Nils Geirnaert. Die kon vanop meer dan dertig meter voor de dubbele bonus zorgen. Enkele minuten voor het einde milderde Sint-Kruis-Winkel nog. Toch kwam de zege niet echt in gevaar. Ook al omdat Sint-Kruis-Winkel toch wel wat op zijn tandvlees zat. Voor ons is deze zege natuurlijk een opsteker, want met een goede voorbereiding koop je niks. Het is hoopgevend dat je ziet dat alle spelers een heel goed niveau haalden en we gestreden hebben met het mes tussen de tanden. En misschien was Dylan Huyghe wel de uitblinker in een collectief sterk geheel. We gaan hier even van genieten en gaan in Lotenhulle opnieuw voor de volle buit.”