Leo Maet is met VV 9000 Gent aan zijn 'Last Dance' toe. Foto Dieter Ros.
1k
428
In derde provinciale B geeft VV 9000 Gent er de brui aan. De Gentenaars waren sowieso een buitenbeentje. Spelen doen ze voor een bierbonnetje en coach Leo Maet gunde iedereen in de ploeg wel speelkansen. Ook voor hen stopt het verhaal.
“De ‘core business’ van onze ploeg is in al die jaren de vriendschap geweest. Op dat vlak scoorden we altijd goed. Dit jaar voelde je wel dat een groot deel van de ploeg vond dat het mooi geweest was en dat ze besloten om de schoenen aan de haak te hangen. Ook in onze bestuursploeg van zes mensen voelde je wel dat de rek er een beetje uit was. Op zich is zo’n derdeprovincialer runnen wel pittig qua administratie. Naar instroom werden we ook wel wat aan banden gelegd door de wat mij betreft overdreven zogezegde professionalisering van Voetbal Vlaanderen. De U23-regel maakte het voor ons ook niet makkelijker omdat wij geen jong geweld in de ploeg hebben. Zo kon ik week na week maar dertien spelers in de strijd gooien. Wij hadden wel een romantischere visie van hoe voetbal moet zijn. Maar goed, we zijn op zich wel fier dat we ook in ons laatste seizoen nooit met een forfait bedacht zijn. Voetballend kunnen we ons telkens meten, maar we slikken te makkelijk doelpunten. En we willen in schoonheid eindigen. Een van de bijzondere wedstrijden is die bij HT Zwijnaarde, zeg maar ‘De Slag om Sonja’, de kantinevrouw in de thuishaven van beide ploegen. We staan open voor een aanmoedigingspremie van VC Zwijnaarde (lacht). Met een bakje komen ze er niet. Misschien stel ik dan wel mijn beste elf op. We beginnen te onderhandelen vanaf een vat. Ja, zo wil VV 9000 Gent ook wel zijn. Anders dan andere ploegen en af en toe iets doen waarmee je in de kijker loopt.”