Cedric Pauwels (VK Watervliet) aan de zijde van Dries Baeke en Florian De Wulf. Foto Dieter Ros.
1k
434
VK Watervliet overvleugelde vorig seizoen de tegenstand in derde provinciale A. 78 punten, 103-29-doelpuntensaldo, straf. Maar tweede provinciale, that’s another cook zou Louis Van Gaal zeggen. Tegen Assenede wordt het misschien wel een duel op leven en dood. Dan goochelen we graag met woorden als kelderkraker en degradatieduel, maar die woorden krijgt Cedric Pauwels nog niet over zijn lippen.
“Natuurlijk hadden we op meer gehoopt dan de drie punten die we nu hebben, maar er zijn verzachtende omstandigheden. Het was voor onze coach toch wat puzzelen geblazen. In de voorbereiding lag ik zelf van 20 augustus tot half september in de lappenmand en op fysiek vlak heb je dan wel wat achterstand. Nog andere spelers sukkelden met kwaaltjes en onze kern is niet breed genoeg om dat vlot op te vangen. Het positieve is eigenlijk wel dat we ook nog maar twee keer verloren. En vooral dat we in Zaffelare terug knokten na een 3-0-achterstand en nog een punt uit de brand sleepten. Vorige week hebben we dan weer een mooi punt gepakt in Sleidinge. Ik vermoed dat veel ploegen daar onderuit zullen gaan. We deden dus wel een goede zaak. Op basis van het klassement is het wel een beetje een kelderkraker, maar zo’n rangschikking vertelt niet alles. Met drie punten meer staan we zevende. We zijn dus nog niet aan doemdenken toe. Ik vermoed dat het vooral voor Robbe Dellaert een bijzondere wedstrijd wordt. Hij speelde nog voor Assenede en zal erop gebrand zijn om zijn ex-ploeg te kloppen. Voor mij is het dan weer een bijzondere wedstrijd omdat Stef Pauwels en Jelle Pauwels, twee achterneven van mij, bij de tegenstander lopen.”